در احوال سرور پارسایان حضرت علی ـ علیه السّلام ـ چنین آمده است كه:«كان علی ـ علیه السّلام ـ اذا قام الی الصلاه فقال وجّهت وجهی للّذی فطر السموات و الارض تغیّر لونه حتّی یعرف ذلك فی وجهه»، آنگاه كه به نماز می ایستاد این آیه را تلاوت می كرد: صورت خود را به سوی معبودی می گردانم كه آسمانها و زمین را آفرید، رنگ چهره اش تغییر می كرد، و این تغییر كاملاً از چهره اش هویدا بود[1]. در روایتی چنین می خوانیم: هرگاه مولای متّقیان به نماز می ایستد، چهره اش متغیّر می شد، و بدن نازنیش به لرزه می افتد، به حضرت عرض می كردند: این چه حالتی است ای امیرالمؤمنین؟ حضرت می فرمودند:«جاء وقت امانه الله التی عرضها علی السّموات و الارض فأیین ان یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان فلا ادری احسن اداء ما حملت ام لا[2]»، یعنی هنگام امانت خداوند است، امانتی كه به آسمانها و زمین عرضه شد و آنان نپذیرفتند و در وحشت فرو رفتند، ولی انسان آن را پذیرفت و معلوم نیست كه نیكو اداء خواهد كرد یا خیر.
به قول حافظ: آسمان بار امانت نتوانست كشید قرعه فال به نام من دیوانه زدند این حالت قبل از نماز بود، در حین نماز خدا می داند چگونه بود، فقط این مقدار می توان گفت كه نمازش یادآور نماز رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ بود. و درباره حضرت ـ علیه السّلام ـ آورده اند كه:«انّه كان اذا دخل الصّلاه كان كأنه بناء ثابت او عمود قائم لا یتحرّك و كان ربّما ركع او سجد فیقع الطّیر علیه و لم یطق احد ان یحكی صلاه رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ الاّ علیّ بن ابیطالب و علیّ بن الحسین علیهم السّلام[3].». حضرت طوری بودند،كه وقتی داخل نماز می شدند، گویا مثل یك بناء ثابت یا ستون ایستاده ای می باشند، كه حركتی نمی كند و گاهگاهی ركوع یا سجده می كردند، و این هنگام پرنده بروی آن بزرگوار می نشست، و كسی طاقت نداشت از نماز رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ تقلید كند، مگر علی بن ابیطالب و امام سجاد ـ علیه السّلام ـ و نیز درباره ایشان چنین نقل كرده اند كه:«ینسب الی مولانا امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ انّه وقع فی رجله نصل فلم یمكن من اخراجه فقالت فاطمه ـ علیها السلام ـ : أخرجوه فی حال صلاته فانّه لایحس بما یجری علیه حینئذ، فاَخْرَجَ و هو ـ علیه السّلام ـ فی صلاته»، یعنی: در پای مباركش تیر رفته بود، هر چه كردند، به جهت درد شدیدی كه داشت، نتوانستند خارج كنند، تا آن كه به راهنمایی و توصیه همسر گرانقدرش سیّده نساء عالمین، حضرت فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ هنگامی كه به نماز مشغول شدند، تیر را از پا بیرون كشیدند، و امام متوجه نشدند[4].
[1] . فلاح السائل / 101، بحارالانوار،/ ج 84/ 366، میزان الحكمه/ ج 5/ 381. [2] . بحارالانوار/ ج 84/ 248، اسرار الصلوه ملكی تبریزی/ 11 8، تفسیر صافی/ ج 2/ 370. [3] . میزان الحكمه/ ج 5/ 382. [4] . المحجّه البیضاء/ ج 1/ 397 و 398.
نظرات شما عزیزان:
